En nihayetinde geçen ay trene atladığımız gibi Paris'teydik.
Asıl heyecanım trenle Manş tünelinden geçmekti. O da uyuya kalmam sayesinde başarıyla atlatıldı...
Öğleden sonra dört beş civarında Paris'in kuzey istasyonu Gare Du Nord'a vardık.
Peşimize iri kıyım iki bavul takınca metroyla zor olur diye otele taksiyle gidelim dedik. (Bavullar, Paris modasına uyma hevesinden çok son dakika telaşıyla kıyafet fırlatmaya uygun olarak iri seçildi!)
Demesine dedik de saatlerce taksi kuyruğunda bekleyeceğimizi bilememişiz.
Büyük parlak siyah taksilerin yanaşıp, yolcu alıp, uzaklaşmalarını epey bir seyrettikten sonra nihayet sıra bize geldi.
İstanbul'u aratmayan Paris trafiğinde, beş dakikalık yolu yarım saatte giderek Hotel du College de France oteline vardık. Sevimli mini minnacık odamıza yerleştikten sonra akşam yemeği için Latin Quarter'da dolanmaya başladık.
Latin Quarter öğrenci hayatı, canlı ortamı, cafeleri ve restoranlarıyla meşhur. Bize de bu meşhur bölgenin belki de en az meşhur olan restoranında Fransız lezzetlerini tatmak kısmet oldu(!) Restoranın önünden geçerken garson bizi bir yakaladı, bırakmadı. İdare eden başlangıç ve ana yemeğin üstüne tatlı diye bir kap yoğurt getirmese iyi olacaktı...
Ertesi gün, sabah erkenden kalkıp otelde kahvaltımızı yaptık. Sonra beyler konferansa biz iki hanım da Paris sokaklarını turlamaya koyulduk.
İlk hedefimiz Eyfel Kulesi.
Otelden kule metroyla yarım saat, yürüyerek bir saat. Hadi dedik etrafı görmüş oluruz, bulvar Saint Germain'dan yürüyelim.
Hava soğuk ve gri olmasına rağmen binalar, sokaklar çok güzel gözüküyordu.
Güzel binaların güzel kapılarını görünce dayanamadım... poz vermesem olmazdı.
Biz böyle bakına bakına bir saate yakın yürüdük.
İşte ufukta Eyfel Kulesi göründü.
Daha öncesinden ikimiz de Eyfel'e çıktığımızdan bu sefer çevresinde dolanmakla yetindik.
1889 yılında Paris fuarının giriş kapısı olarak inşa edilen demir bayan herzamanki gibi çok haşmetli duruyordu. Hafta içi olduğundan mıdır etraf daha önce gördüğüme göre çok sakindi.
Eyfel'i bir de uzaktan görmek için Jardins du Trocadero'ya yürüdük.
Tepedeki Trocadero bahçesi içine inşa edilmiş 1937 yapımı Palais de Chaillot'ın önünden Paris fonlu Eyfel'i seyrettik.
Dünyanın en çok ziyaret edilen anıtını her açıdan gördükten sonra sıra Paris'e gelince yapılması gereken ikinci şeye geldi... cafe'ye gitmek ve macaron yemek.
Trocadero meydanındaki Carette'de kahve eşliğinde tatlılarımızı yedik.
Yola karşı bitişik nizam dizildiğimiz cafede masalar birbirleriyle pek bir muhabbet içindeydi. Paris'te bir cafede kahve içmek, sohbet etmek, geleni gideni seyretmek çok başkaymış. Tabii ki en yakın zamanda Paris'e tekrar gelme planımız da bu arada yapıldı.
Trocadero'dan sonra otele yürümeyi gözümüz yemedi. Metro'yla otele döndük. Otelde hemen üst baş değiştirip akşam yemeği için bizim beylerle buluştuk.
Sonra doğru konferans katılımcılarının düzenlediği yemek için Le Louchebem restorana gittik. Önceden Fransız çiğ eti, steak tartare yemeği kafama koymuş olsam da ya doyurmazsa diyip son anda caydım, menüden bildiğim garanti bir yemeği seçtim.
Restoran güzel, et sevenler için bol bol çeşit var ama nedense benimkine çok bayılmadım. Türkiye'deki etlerin tadı daha bir güzel mi oluyor yoksa ona memleket hasreti mi deniyor bilmiyorum.
Bol muhabbetli, eğlenceli yemekten sonra Paris'in romantik sokaklarından geçerek otelimize döndük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder